Een gedachte over “Maria Ceulemans

  1. Lieve Maria,

    Het voorjaar was maar pas begonnen
    en de lente van je leven.
    Geen wolkje was er aan de lucht
    en heel je toekomst lag open.
    Tot die plotse bommenregen.

    Je vertrok die ochtend naar Mortsel
    maar keerde nooit meer levend weer.
    De wereld stond stil ten huize Ceulemans.
    En het is er sindsdien altijd gebleven
    zoals in de tijd van je jonge leven.
    Het café is er nog net als toen.
    Zelfs niemand zou er zijn verrast
    je communiekleed te vinden in een kast.

    Twintig tot tien jaar geleden
    woonde ik schuin tegenover de linde,
    vlakbij je enige zus, je grote zus,
    want ze was zes jaar ouder.
    Je had groter kunnen worden
    want sindsdien is zij gekrompen
    tot Lucienneke. Maar … ze was “reuze”,
    het woord van haar keuze voor iets
    dat we fantastisch vinden.

    Iemand maakte een reuzenpop
    met haar gezicht. Anderen schreven
    een gedicht, over haar en het café.
    En ja, ze telde ook voor twee, want
    die andere Ceulemansdochter ontbrak.
    Maar omdat ze veel over jou sprak,
    wisten de klanten:
    waar het hart van vol is …
    mag het overlopen naar heel het dorp.
    Daar in het midden vond ze troost.
    En een troost voor anderen was ze zelf.
    Want luisteren kon ze, en wie wist beter
    hoe onrechtvaardig het leven kan zijn
    met zijn loten van pech en loten van pijn.

    Lucienne overleed, het stond in de krant
    en heel je familie zit nu aan jouw kant.
    Was je nu gewoon 87 jaar, dan werden er
    misschien nog Bollekes geschonken
    en Stella’s blonde op de hoek van de rotonde
    in Lint, 8 km van Mortsel.

    Maria, doe je de groeten van mij
    aan je zus?

    Danielle

    Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s