26 jaar
°28/06/1916, Wilrijk
woonde in Berchem, Vredestraat 78
werkte in de Erla-fabriek
overleed in het Sint-Mariaziekenhuis
ze was familie van Constantia en Leonia Van Houtven die samen met het dochtertje van Constantie waarschijnlijk overleden in de bus op het Gemeenteplein. Ze was ook de nicht van slachtoffer Florent D’Hondt.
ze ligt begraven op de begraafplaats van Berchem, vlak aan het oorlogsmonument
Ze is mijn grootmoeder. Mijn vader was toen 6 jaar toen ze stierf. Ze overleed 10 dagen na het bombardement aan haar verwondingen. Mijn vader heeft er altijd bijverteld dat ze de helft van haar lichaam kwijt was.
LikeLike
Mijn grootvader was ook tewergestelde in Erla, en was bij het rode kruis. Ik weet nog uit zijn verhalen dat het erg was op Erla. Hij heeft vele collega’s en vrienden zien, sterven en een paar levend kunnen buitendragen. Het zat voor altijd in zijn geheugen, hij is gestorven in 2014 op 92 jarige leeftijd.
LikeLike
Ik denk dat het voor je grootvader heel zwaar moet geweest zijn.
Misschien heeft hij mijn oma gekend en haar eruit heeft gehaald. Ze is pas 10 dagen later overleden aan haar verwondingen.
Haar oom die daar ook werkte is daar ter plaatse overleden.
LikeLike
Ze was een nicht van de slachtoffers Florent D’hondt, Constantia Van Houtven, Leonia Van Houtven en Liliane Guldentops. Jeanne en Florent stierven in de ziekenhuizen St-Maria en St-Elisabeth. Constantia, Leonia en Liliane stierven op het gemeenteplein aan of in de brandende bus of tram.
LikeLike
Links toegevoegd, info over neef. Foto van graf + info.
LikeLike
Graag wil ik hier nog iets aan toevoegen. Het is iets wat ik nog gevonden heb bij de bestuurlijke akten nr 383 van het bombardement. Daar in staat dit vermeld, wel op naam van Joanna D’hondt (ik denk dat mijn grootmoeder zo werd genoemd i.p.v. Jeanne) . Deze getuigenis is afgenomen op 14/04/1943 in het Mariagasthuis. Hier in verklaart ze: Op het ogenblik van den bomaanval 05-04-1943 te Mortsel bevond ik mij in de E.R.L.A. fabriek. Door inslaande bommen bekwam ik vleeschwonden aan zitvlak en beenen.
Zoals ik al vermelde, was deze getuigenis van 14/04/1943. Nog geen 24 uur later overleed ze. Het feit dat ik deze getuigenis heb gevonden en ook wetende dat dit één van de laatste woorden waren die ze zei en op deze manier toch nog ergens een stem heeft gekregen blijf ik dit toch raar vinden maar ben blij dit te kunnen delen.
LikeLike
I was an 11 year old living in Wilryk when the bombers came over Wilryk.
LikeLike