23 jaar
°28/02/1920, Lier
woonde in Mortsel, Vredebaan 19
overleed op straat
was net getrouwd met Mie Berghmans
het verhaal van hun korte huwelijk, kan je via deze link lezen
lokaal onderzoeker René De Munter: Gerard Eugeen Maria VINGERHOETS werd op 28 februari 1920 in de Tramweglei 59 in Lier geboren bij de slager Emiel Jan VINGERHOETS (°1883) en Emma Cornelia VAN CAUTEREN (°1890), die op 9 juli 1912 in de schapenkoppenstad waren getrouwd. Hij was verloofd met Maria Theresia Frans Alida BERGHMANS (°1920) en samen wensten ze te trouwen. Gezien de onzekere tijden hadden de ouders liever dat ze wachtten tot na de oorlog. Toch zetten ze hun verlangen door en traden in Lier op 3 maart 1943 in de echt. Samen gingen ze in de Vredebaan 19 in Mortsel wonen dicht bij Gerards werk, de Erla fabrieken. Een bom vernielde hun woning. De familie was snel op de hoogte van het bombardement op Mortsel .Jan, Gerards broer, trok met de fiets naar Mortsel. In Boechout kwam hij zijn schoonzus Mia Berghmans gekwetst tegen op blote voeten. Ze had zich kunnen bevrijden uit hun huis dat nog slechts een ruïne was. Hij bracht haar naar het gasthuis in Lier en trok terug naar Mortsel. Gerard bleek gedood dood de luchtdrukverplaatsing en werd ongeïdentificeerd overgebracht naar de brandweerkazerne. Daar werd hij door Jan erkend aan de door moeder gebreide sokken. In een camionette van het Rode Kruis werd hij naar Lier overgebracht. In de Pallieterstad zijn er echter geen verdere gegevens terug te vinden.
5 april 1943, het bombardement op Mortsel 
Gerard & Mia
Gerard Vingerhoets en Mia Berghmans huwden op 3 maart 1943 in Lier.
Hun ouders wilden liever dat ze zouden wachten tot na de oorlog, maar toch zijn ze in 1943 gehuwd.
Het verliefde koppeltje ging tegen de wil van hun ouders in Mortsel wonen, vlak bij de Erlafabriek, waar Gerard werkte.
Een maand later sloeg het noodlot toe…
En toen kwam 5 april 1943, de mooie lentedag die ’s middags in een hel veranderde.
Suz Vingerhoets, de zus van Gerard, herinnert zich, wij woonden aan het station in Lier en wisten bijna meteen dat Mortsel gebombardeerd was. Mijn oudste broer Jan sprong direct op zijn fiets en reed richting Mortsel. in Boechout kwam hij Mia, blootvoets en gekwetst tegen. Ze was bij de instorting van hun huis vanop de tweede verdieping in de kelder terechtgekomen en had daar beschutting gezocht onder de trap. Jan voerde Mia naar Lier en reed onmiddellijk terug. Zijn verbijstering was groot toen hij bij het huis van Gerard en Mia kwam. Buren waren al aan het plunderen geslagen en namen van tussen het puin alles mee wat nog bruikbaar was!
Waar was Gerard? Toen de opruimingswerken al een tijd aan de gang waren, was er nog steeds geen nieuws van hem. Zelf reed ik met mijn fiets langs de ziekenhuizen waar de gewonden werden aangevoerd, maar geen spoor van Gerard. Op dat moment hopten we nog dat hij ergens vastzat in een of ander station, want treinen raakten niet meer tot in Mortsel. De schade in Mortsel was niet te overzien…
Pas enkele dagen na de ramp vernamen we van getuigen dat hij in de trein had gezeten die in het station van Mortsel toekwam vlak na het eerste bombardement. Hij was nog maar net uitgestapt toen hij door de luchtdruk van een tweede bombardement werd gedood. Samen met nog andere slachtoffers werd hij vervoerd naar de brandweerkazerne, echter zonder identificatie. Niemand mocht binnen in de kazerne, maar na een paar dagen kon Jan, via tussenkomst van een priester toch tussen de lijken op zoek naar zijn broer. Daar herkende hij Gerard aan de door moeder gebreide kousen die hij droeg.
Jan bracht zijn broer naar huis in Lier in een camionette van het Rode Kruis in een houten krat met een nummer erop. In een fotoalbum bewaar ik nog een stukje van een enveloppe die op zijn lichaam werd gevonden, doordrenkt met zijn bloed. Gerard blijft voor ons voor altijd de mooie flinke jonge man van drieëntwintig jaar…
Verhaal van: Walter Sluydts
LikeLike