6 jaar
°25/04/1936, Mortsel
woonde in Mortsel, Guido Gezellelaan 68
overleed in Sint-Vincentius, 1ste leerjaar
Olga Quadens: ‘Moeder heeft mij nooit verteld wat ze toen heeft gezien. Enkel dat ze een collega van mijn vader bij Gevaert zag: de heer Poels, die zijn dochtertje Greta in zijn armen hield. Hij vroeg mijn moeder: “Is Olga ook dood?” “Neen,” antwoordde ze, “misschien leeft Greta ook nog?”’
Tranen over Mortsel, p. 131.
5 april 1943, het bombardement op Mortsel 
Mijn moeder “diende” (zo heette dat vroeger) al jaren bij de fam. Poels toen de bommen vielen. Ze vertelde me dat vader Poels thuis kwam met haar boekentasje en parapluke maar Greta niet gevonden had. Zij hield erg veel van de kinderen Poels. Greta heeft ze nooit vergeten, er hing altijd een foto van haar bij ons thuis. Ik heb soms het gevoeld dat ik haar ken door de vele verhalen die ze me vertelde. Op het bidprentje, dat ik goed bewaar, staat dat haar lichaam werd bijgezet in het familiegraf. Graag zou ik dit willen bezoeken, kan iemand me zeggen waar ik dit kan vinden? Heb al eerder tevergeefs gezocht. Het is trouwens helemaal niet toevallig dat mijn naam Greta is.
LikeLike
Dag Greta, ik ben de kleindochter van Nelly Poels, de zus van Greta. We lezen je bericht nu pas. Mijn grootmoeder verblijft in het WZC Mayerhof. Als je nog steeds info of contact zoekt dan mag je me dat gerust laten weten.
LikeLike
Dag Sara, Wat fijn dat je gereageerd hebt, dat stel ik echt op prijs! Ik ken de familie Poels niet zo goed, in zover ik me herinner heb ik je overgrootouders enkele keren ontmoet, mijn moeder had na de oorlog nog sporadisch??? contact met hen. Ik herinner me dat we ooit op bezoek waren in Schilde Bergen waar ze toen woonden en dat zij een glasraam schonken aan de kerk daar na een brand. De meeste herinneringen zijn voor mij zaken die mijn ouders me vertelden. Of ik Nelly en Lieve ooit ontmoet heb weet ik niet meer, ken ze wel van de foto’s, weet dat de 2 zussen met 2 broers gehuwd zijn, maar verder ??? Zag wel een aantal foto’s van de familie aan zee, als ik me niet vergis aan de spionkop in Wenduine, want zij gingen jaarlijks naar zee. Ik hoorde wel enkele anekdotes die mijn moeder vertelde, maar het is allemaal zo lang geleden. De reden dat ik reageerde was dat ik niet wou dat Greta vergeten werd, ik had geen idee of er nog familie was of zo. Het stelde me echt gerust toen ik merkte dat het doosje van Greta uit de muur was gehaald, daar ben ik speciaal naar gaan kijken. Ik heb (vind ik toch) daar een gegronde, persoonlijke reden voor. Mijn moeder vertelde dat de dokter had gezegd dat ze geen kinderen kon krijgen zonder operatie, die wou ze natuurlijk niet tijdens de oorlog. Ik vind het nog steeds een toeval dat ik eind februari 1944 geboren ben, en er daarna geen verdere zwangerschap meer kwam. Dat ik Greta heet is dus geen toeval. Zoals reeds vermeld, Greta Poels is, ook al heb ik ze niet gekend, door mijn ouders steeds in mijn leven gebleven. Ik herinner nog een anekdote over haar waaruit blijkt dat zij een vrolijk kind leek en niet echt verlegen. Het verhaal ging, volgens mijn moeder dan, dat Greta in haar broekje geplasd had, leeftijd geen idee, dat ze voor “straf” met dat broekje op haar hoofd voor de venster moest gaan zitten. Blijkbaar vond ze dat ni zo erg want ze zwaaide naar de voorbijgangers. Tja … Het zijn oude herinneringen, mijn moeder is intussen ook al 21 jaar geleden overleden. Dit is dus de band die ik heb met Greta. Of je grootmoeder mij kent weet ik niet, maar je mag haar zeker de groeten doen, en moest er in mijn verhaal toch iets anders zijn, tja, dat spijt me, dit is wat ik hoorde van mijn moeder. Greta is heel haar leven in haar gedachten gebleven.
Ik heb niet echt vragen of zo, mocht er iets zijn dat je graag wil meedelen mag dat altijd ;-). Ik had als basisgedachte enkel de drang om Greta verder te herinneren.
Vele lieve groeten, Greta
LikeLike